Tour de France door de lucht - 2018

Door Ed Eelman

Nadat Hans (Post) en ik vorig jaar een reis naar de UK en Jersey hadden gemaakt, kwam het idee naar boven om onze vleugels over Frankrijk uit te slaan. We spraken af om dat voor dit jaar in de planning te zetten. Onze vrienden, die we in het verre Frankrijk hebben, werden geïnformeerd. Ze reageerden enthousiast en nodigden ons uit voor diner en zelf slaapplaatsen werden aangeboden in de wetenschap dat onze mededeling hoogst waarschijnlijk pure bluf zou blijken. Haha!

Ruim een maand van tevoren werd de DHA voor een kleine week geboekt te beginnen op 4 juni. De reisplanning werd uiterst serieus ter hand genomen en weldra waren we een boekwerk informatie aan het verwerken. Franse luchtvaart uitspraken werden geleerd. Op facebook werd informatie ingewonnen bij vliegers die al ervaring hadden met het Franse luchtruim en in het bijzonder met de VFR route langs de zuidkust. Kortom we waren voorbereid en dat complementeerden we met een grondige inspectie en schoonmaak van het toestel de middag voor ons vertrek. Fuel in de tanken en de meeste spullen werden reeds ingeladen inclusief een doos met het uiterst lekkere Texels Skuumkoppe en dat had een reden.

Troyes Barberey - LFQB

Maandag ochtend konden we om 9 uur vertrekken……maar jammer. West Nederland had last van lage bewolking zodat we het vluchtplan telkens een uur opschoven. Echter de echte “bottleneck” lag in Brabant en Zeeland. Seppe opgebeld en die bevestigde de informatie die we al hadden van Skydemon – er werd niet VFR gevlogen. Hij beloofde terug te bellen als het zou opklaren. Om 1300 uur was het zover zodat we uiteindelijk onder special VFR de Kooy verlieten. Heiig, maar goed VFR vliegbaar weer. Over Seppe gevlogen en de toren bedankt. Langs de haven van Antwerpen en weer zuidwaarts met Brussel informatie op de radio. De grens over richting Troyes (uitspraak Trwah) met beter zicht.

Tijd om Paris informatie te roepen die echter in alle toonaarden bleef zwijgen. Het is Frankrijk en dan gaat het niet altijd zoals je zou wensen. Op de terugweg vlogen we door hetzelfde gebied en was Paris informatie wel actief, maar raakte de dame ons regelmatig kwijt. Kennelijk een moeilijk hoekje voor de radio.

Ussel Thalamy - LFCU

Te Troyes een IFR kist even voor laten gaan en wij gelijk naar de pomp. Hans tanken terwijl ik de landing afrekende met de brandweerman. Dat gedaan, maar Hans was nog geen stap verder gekomen met zijn creditkaart. De mijne werkte gelukkig wel en met voldoende fuel weer het luchtruim in richting Ussel Thalamy in de Auvergne waarvoor we PPR hadden. Mijn vrienden van weleer (collega’s uit de Nigeriaanse tijd) waren op de hoogte van onze komst.

Frankrijk zit vol met met RA(T) gebieden dus het is puzzelen hoe je het beste kan vliegen zonder al teveel daarvan tegen te komen. Komt nog bij dat CB (Cumulinimbus – heftige regenbuiwolk) ook nog wat roet in onze planning gooide. Laverend door de RA(T) en CB gebieden begeleide Seine informatie ons naar het vulkanisch gebied van de Auvergne. Machtig mooi vliegen langs de heuvels en zonder verdere hindernissen op Ussel geland met als enige bewonderaars mijn vrienden. Verder een compleet uitgestorven vliegveld.

Als “betaling” voor het aangeboden onderdak incluis diner, drank en ontbijt hadden we die doos Texels bier mee genomen aangezien onze charmante gastvrouwe slechts één soort bier lekker vind en dat is het Skuumkoppe. Met een half uur rijden waren we in Borg-les-Orgues, een dorp in het dal achter de stuw.

Het werd weer een uiterst gezellige avond met veel Nigeriaanse verhalen van onze avonturen die we destijds gezamenlijk beleefd hadden.

Cannes Mandelieu - LFMD

De volgende ochtend het vliegveld gebeld, maar geen response. Uiteindelijk besloten we toch maar naar het vliegveld te gaan, want we konden tot 1200 uur fuel krijgen. Aldaar aangekomen bleek er inderdaad iemand te zijn die de pomp opende, maar beslist niet wilde opereren, want hij was niet bevoegd! Nou dat konden wij zelf wel, dus de tanken werden snel gevuld.

Afscheid van onze vrienden en onder de bewolking naar het zuiden richting Cannes. Eerst weer een stuk omvliegen vanwege een actief RA(T) gebied waar overheen vliegen geen optie was door de lage bewolking. Daarna bijna pal oost om het volgende verboden gebied te ontwijken.

De heuvels werden spoedig bergen en het werd tijd om tussen de Cumulus een hoger niveau op te zoeken. Op FL75 was het prima toeven ondanks dat het zo hier en daar even zoeken was naar een doorgang. Een half uur voor Cannes dook een vallei op waar een VFR route instaat die we volgden maar nu op een stuk lager niveau vliegend. Ook hier weer advies van Nice information dat er weer een “no fly” gebied aankwam, maar ondanks de wolken en de restrictie gebieden liepen we zonder problemen Cannes aan om het vliegveld over te vliegen en aan de oostkant als number two te landen en onmiddellijk ons dorstig kistje bij de pomp zetten. Daarna taxiën, begeleid door een vriendelijke dame op de radio, tussen de Learjets en geparkeerd op het gras die voorzien is van een ketting waaraan je de vleugels kan vastbinden.

De toevalligheid wilde dat de G-JAVO naast ons geparkeerd stond. Mijn instructeur uit Nieuw Zeeland was hiermee een paar jaar geleden uit de UK naar Texel gekomen.

We doen wel dik met ons “eigen” vliegtuig, maar eenmaal buiten het hek gebruiken we het goedkope vervoermiddel. Dus de bus in en na een uur had Hans ons genavigeerd naar zijn vrienden. Wel even puzzelen, want bus 200 stond niet meer op de plek die Hans voor ogen had en kregen we een stad tour met oude dametjes, die al een kwartier van tevoren telkens “cinq minutes” riepen, naar het treinstation er extra bij. Bus 200 was verhuist naar la Gare. Onderweg passeerden we het Casino, gelukkig opgesloten in de bus, zodat de verleiding om daar binnen te stappen niet verder ontwaakte.

Wederom een uiterst gezellige avond op het balkon bij de vrienden van Hans met uitzicht over Cannes. We begonnen al een beetje te wennen aan het “God in Frankrijk” gevoel.

Ons hotelletje – Ideal - was prima voor €55,- inclusief ontbijt. Ik heb wel eens in een Grand Hotel gezeten die hier nog niet aan kon tippen.

De volgende dag was de zoon van Madam ook nog eens zo vriendelijk om ons naar het vliegveld te brengen en daarmee bespaarden we ruim een uur. Onze landingskosten betaalt en een vliegplan naar Toulouse ingediend. Niet echt nodig, maar wel zo veilig. We gingen langs de kust vliegen via de VFR route en door allerlei restrictie gebieden.

Le Castellet – LFMQ en Carcassonne - LFMK

Beetje heiigheid bij vertrek, maar het zicht werd spoedig beter. Gelukkig maar want deze tocht is prachtig en een beetje ervan genieten mag ook wel eens.

Je vliegt van melding punt naar melding punt tussen 700 en 1500 voet en door allerlei FIS gebieden die zonder meer prima behulpzaam zijn.

Na een uur vliegen ontdekten we dat de rechter tank wel erg laag stond. Dit duldt geen uitstel en moet worden onderzocht. Op Skydemon snel het dichstbijzijnde veld gevonden en Nice information gemeld dat we daar heen gingen met vermelding van de reden.

Binnen 10 minuten stonden we aan de grond op Castelett en geparkeerd bij de pomp. De benzine lekte nogal hevig uit de drain. Die snel dicht gekregen onder het toeziend oog van de brandweerjongens die met draaiende zwaailichten stand-by stonden.

Getankt en de vleugel eens flink heen en weer bewogen. Geen lekkage meer. Alleen de landing plus benzine kosten hoefden we betalen en we waren weer onder weg via een “protected area van surface tot 3000 voet”. Je mag er gewoon doorheen vliegen op 1000 voet. Logica?....

Machtig mooi langs Marseille op 700 voet. Zag Berre en Fos-sur-Mer in de verte waar ik vroeger met een tanker kwam. Langs de Camargue en zoutvlaktes met schitterende weersomstandigheden.

Tussen Montpellier en Perpignan geprobeerd naar Toulouse te vliegen. De kortere route lag in de wolken boven de bergen, maar ook hier had het weer iets anders in petto. De bewolking ging naar beneden, dus we besloten een alternatief te zoeken. Information suggereerde Carcassonne en dat namen we aan. De toren adviseerde 150 koers en daar was Skydemon het mee eens. Mochten gelijk landen toen we op een 2-3 kilometer afstand het vliegveld ontwaarden. Geparkeerd eenzaam ver weg van de grote Ryanair jongens, de spullen gepakt en een hotel vlakbij opgezocht.

Na het diner een wandeling gemaakt en het weer was compleet opgeklaard. Het gaat snel daar.

Toulouse Lasbordes - LFCL

De volgende dag vroeg naar het veld. Dat bleek pas om 9 uur open te gaan dus de kist ingeladen en in orde gemaakt om op tijd onze kosten te voldoen. Het weer bleek goed te zijn en VFR zodat we net onder de wolken een half uur later op Toulouse Lasbordes stonden. De verkeersleider had er kennelijk een beetje problemen mee dat ik na de streep doorreed op dit ongecontroleerde veld. Met een Mea Culpa mochten we verder en parkeerden bij de toren. Toch even naar boven om tekst en uitleg te vragen. Na een vriendelijk goede morgen wees ik op mijn kaart dat dit geen gecontroleerd veld is. Ja maar vertelde de man er is een nieuwe map van binnenvliegen en liet mij de “nieuwe” map zien, die ik ook tevoorschijn toverde op de Ipad en waarop ik binnen was komen vliegen. Ja maar ik was over een huisje gevlogen. Nou sorry dan. Kennelijk moest hij zijn ei kwijt en ik begreep de relatie huisje overvliegen en taxiën niet, maar liet het zo. Na een vriendelijke handdruk gingen we verder met het vastzetten van de kist.

Een taxi werd gebeld en een Duitse dame (versimpelde de conversatie) vervoerde ons naar de Airbus fabrieken. Reden in eerste instantie prompt langs de ingang die een beetje ongelukkig aangegeven was. Kochten tickets en konden gelijk de filmzaal in waar een leuke presentatie werd gegeven over de eerste vlucht van de A380 en de daarop volgende testvluchten. Vooral het overtrekken is spectaculair. Deze kist heeft maar liefs een glijhoek van 1:20. Daarna in de bus door de strenge security en strikt verboden te fotograferen. Had verwacht om een toer door de fabriek te krijgen, maar dat viel tegen. De A380 wordt gemaakt in twee immense hallen waar in elke hal er 4 tegelijk in elkaar worden gezet. Onze gids legde uit waar al de diverse onderdelen worden gemaakt (Engeland, Duitsland, Spanje en natuurlijk Frankrijk) en hoe ze per boot, trein, vrachtwagen, vliegtuig (de Beluga) in onderdelen naar de assembly hall worden vervoerd. Het vliegtuig is hier dan vliegklaar in de grondverf en komen de motoren er als laatste aan. Dat is ook een beetje logisch, want die kosten ongeveer 1/3 van de totale kosten. Vervolgens wordt de kist overgevlogen naar Duitsland om de juiste kleuren erop te zetten en de cabine volgens voorschrift van de eigenaar in te richten. Men levert in Toulouse één kist per dag af! Daarna mochten we in de lift naar boven om in de hall te kijken.

Als toetje nog even in het militaire toestel de A400 kijken. En dat was het!

Nou dan maar het museum in. Een bonte verzameling van vliegtuigen van Concorde tot één van de oudste toestellen en van helicopters tot de Beluga met opengeklapte neus.

Le Mans Arnage - LFRM

Hans en ik hadden het wel gezien en het weer was prachtig. Laten we naar Le Mans gaan dan zijn we in iedergeval een stuk noordelijker en richting huis. De Duitse dame bracht ons weer keurig op het vliegveld. Even in een klein huisje €3,50 landingsgeld betaalt en naar de pomp. Goedkoop UL91 tanken bleek op een ferme “non” uit te lopen en moesten naar de Total pomp voor Avgas100LL. Die bleek de creditkaart niet te accepteren door een onoplosbaar technisch probleem, dus de kist maar weer bij de teugels genomen en naar een andere – duurdere - UL91 pomp gesleept.

Gezorgd dat we via de snelweg uit het circuit vlogen volgens de “nieuwe” regels. Mooi weer onderweg en Le mans aangevlogen zonder toren bemanning. Er zit echter een klein probleempje voor de baan namelijk een Butagas depot en daar moet je op 1000 voet blijven vlak voor de baan. Volle kleppen en een beetje slippen was voldoende om weer vaste grond onder de wielen te krijgen.

Geparkeerd en een vriendelijke meneer aangesproken die ons aanbood naar een hotel op 2 kilometer afstand te brengen.

De volgende dag terug gewandeld en de landing kosten betaald. O ja, je bent binnengevlogen met de Engelse taal en dat mag niet als de toren niet bemand is……..France vereist France. Wist het wel, maar er was niemand anders in de lucht…..dus…. ,maar dat hield ik even voor mezelf en zei “excusez moi” en dat vinden de Fransen ook prima.

De kist klaargemaakt, maar vliegen ho maar!

De reis naar Abbeville zat potdicht met mist, lage bewolking en CB. Er werd hoop gegeven, maar die bleek ijdel. De kamer voor piloten bleek bezet door een groep vergaderende kerels, dus weken wij uit naar een tankstation vlakbij voor een bak koffie.

Reims Prunay - LFQA

Om 12 uur plan de campagne gemaakt en besloten naar Reims te vliegen aangezien die route wel open was. Na de lunchpauze van 1230-1330 waar de Fransen wel vertrokken, maar een PH toestel beslist niet weg mag, het luchtruim naar Reims in met “je m’aligne zéro deux” namen we afscheid.

Moet zeggen dat de dames en heren van flight information prima werk leverden en op tijd waarschuwden voor gliders, verboden gebieden en tegen-of dwarsliggers. Nabij Reims werd het heiig en moesten we even naar de andere kant van de strip om in het circuit te komen. Met een fikse dwarswind aan de grond en tanken zodat we De Kooy konden bereiken. Onze verkeersleider was hoogst verbaasd dat we gelijk een flightplan erin gooiden. Ja man, België is vliegbaar en inmiddels groen voor VFR. Zelf gratis champagne uit de streek kon ons niet meer tegenhouden. Kop koffie en half 6 ’s avonds vlogen we richting ons kikkerlandje.

En naar huis EHKD

Paris information bleek een vriendelijke dame die ons regelmatig kwijt was. “What is your position?” kregen we een paar maal en 5 mijl voor de grens was ze blij om ons in Belgische handen te kieperen, die vervolgens ook netjes hun snavels dicht hielden tot we goed en wel de grens over waren. Langs het kanaal van Gent naar Terneuzen en bij Sas van Gent weer op bekend terrein. Echter nu kregen we wat lage bewolking onder de 1000 voet en erboven geklommen. Over de Schelde was het niet veel soeps en in het Amsterdam info gedeelte gevraagd wat het weer was langs de Zeeuwse kust was…..geen idee…., dus langs de CTR van Woensdrecht en oost Rotterdam om vervolgens over de golfbaan van Noordwijk op 600 voet langs strand te toeren en bij Bergen op 1000 voet over de duinen recht op Zulu af. Onze toren dame meldde 03 en 1000 voet binnen vliegen en nog even rapporteren op Romeo. Clear to land, clear to taxi en shut down approved.

Kist gewassen en paperassen ingevuld, de rekening betaalt, elkaar de handen geschud en naar onze geliefdes die blij waren dat we weer goed aangekomen waren.

Genoten in het kwadraat!

Bon vol mes amis!